اوره آهسته رهش

پروتئین در نشخوار کنندگان شامل دو بخش تجزیه پذیر در شکمبه و پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه می باشد. پروتئین قابل تجزیه در شکمبه، تجزیه شده و به آمونیاک تبدیل می شود که در همزمانی با منبع تخمیر پذیر انرژی ، تبدیل به پروتئین میکروبی می شود. پروتئین تجزیه پذیر در شکمبه از دو منبع نیتروژن غیر پروتئینی و پروتئین حقیقی تامین می شود. نیتروژن غیر پروتئینی به طور معمول ارزان تر پروتئین حقیقی است. اوره خوراکی ( کود اوره ) منبعی در دسترس و ارزان قیمت از نیتروژن غیر پروتئینی می باشد. اگرچه بازدهی استفاده از این منبع، به دلیل سرعت تجزیه بالادر شکمبه بسیار اندک است و بخش عظیمی از آن به سرعت به آمونیاک تبدیل شده و می تواند منجر به افزایش سطح آمونیاک خون و مسمومیت در دام شود. عدم همزمانی بین منبع انرژی و نیتروژن سبب کاهش بازدهی تولید پروتئین میکروبی در دام می شود. رهایش آهسته اوره در شکمبه منجر به همزمانی در دسترس بودن نیتروژن و منبع انرژی شده و بازدهی تخمیر را نسبت به اوره معمولی افزایش می دهد. افزایش تولید پروتئین میکروبی سبب افزایش پروتئین قابل متابولیسم دردسترس دام برای اهداف تولیدی می شود. پروتئین میکروبی دربرگیرنده دو سوم اسید آمینه جذب شده توسط حیوان می باشدو پروفایل اسیدآمینه مطلوبی دارد. میزان مصرف در دام شیری 50 الی 200 گرم به ازا هر راس در روز نرخ جایگزینی: 20 گرم اوره نانوژن با 100 گرم کنجاله سویا