فروش کود طبیعی

ودها رشد گیاهان را بهبود میبخشند. این عمل به دو روش اتفاق میافتد: روش سنتی که مواد مغذی افزوده میشود. روش دومی که برخی از کودها عمل میکنند بهبود کارایی خاک با تغییرات در نگهداری آب و هوای آن است. کودها معمولاً در نسبتهای مختلف حاوی مواد زیر هستند:[4] سه ماکروماده مغذی اصلی: نیتروژن: بهبود رشد برگها فسفر: بهبود رشد ریشهها، گلها، دانهها و میوهها پتاسیم: تقویت رشد ساقه، حرکت آب در گیاه، تقویت گل دهی و میوه دهی سه ماکروماده مغذی ثانویه: کلسیم منیزیم گوگرد میکرومواد مغذی: مس، آهن، منگنز، مولیبدن، روی و بور. در بعضی موارد سیلیکن، کبالت و وانادیم هم مهم هستند. مواد مغذی مورد نیاز برای سلامت گیاه توسط عناصر طبقهبندی میشود، اما از این عناصر به عنوان کود استفاده نمیشود. در عوض از ترکیبات حاوی این عناصر به عنوان کود استفاده میشود. ماکرومواد مغذی در مقادیر بیشتری مصرف میشوند و در بافت گیاه با مقادیر مختلف از 0٫15٪ تا 6٪ برپایه ماده خشک (رطوبت ماده 0٪) وجود دارند. گیاهان از چهار عنصر اصلی ساخته میشوند: هیدروژن، اکسیژن، کربن و نیتروژن. کربن، هیدروژن و اکسیژن به صورت گستردهای در آب و کربن دیاکسید وجود دارند. با اینکه نیتروژن بیشترین گاز موجود در اتمسفر است، گیاهان نمیتوانند آن را به این صورت جذب کنند. نیتروژن مهمترین کود است چرا که در پروتئینها، DNA و دیگر ترکیبات (برای مثال کلروفیل) موجود است. برای اینکه گیاهان بتوانند نیتروژن را جذب کنند این ماده باید به شکلی «ثابت» دربیاید. فقط برخی باکتریها و گیاهان میزبان آنها (به صورت ویژه حبوبات) میتوانند نیتروژن را با تبدیل آن به آمونیاک «ثثبیت» کنند. وجود فسفات برای تولید DNA و آدنوزین تریفسفات، اصلیترین حامل انرژی در سلولها، الزامی است. میکرومواد مغذی در مقیاسهای کمتری مصرف میشوند و در بافت گیاه با مقادیر خیلی کمی در حد جزء در میلیون (ppm) وجود دارند که از 0٫15 تا 400 ppm ماده خشک متغیر است.[5][6] این عناصر در محلهای آنزیمهای فعالی حضور دارند که متابولیسم گیاه را به عهده دارند. به دلیل اینکه این عناصر کاتالیستها (آنزیمها) را فعال میکنند، تأثیری که میگذارند نسبت به درصد وزنشان فراتر است. طبقهبندی کودها به چندین روش طبقهبندی میشوند. میتوان آنها را بر اساس داشتن فقط یک ماده مغذی طبقهبندی کرد (برای مثال پتاسیم، فسفر یا نیتروژن) که در این صورت به آنها «کود مستقیم» میگویند. «کودهای مجتمع» دارای دو یا چند ماده مغذی مختلف هستند. کودها گاهی بر اساس طبیعی (ارگانیک) و شیمیایی (غیر ارگانیک) بودن طبقهبندی میشوند. کودهای غیرارگانیک یا شیمیایی مواد حاوی کربن را، به جز اوره حذف میکنند. کودهای طبیعی یا ارگانیک معمولاً گیاهان (بازیافت شده) هستند یا از حیوانات گرفته میشوند. به کودهای غیرارگانیک معمولاً کود شیمیایی گفته میشود چرا که برای تهیه آنها باید چندین فرایند شیمیایی انجام داد.[7]