رشد دوبارهی مو

محققان شاید بهطور اتفاقی و تصادفی راهحلی یافتهاند. برای مدت طولانی این عقیده وجود داشته که استرس و فشار روانی در ریزش مو، دارای نقش و تأثیر میباشد. در طول سالیان متمادی، روشهای بازسازی مو ابداع شدهاند که گسترهی آن شامل استفاده از محلولهای معجزهآسا تا استفاده از تجویزهای پزشکی قانونی مانند minoxidil بود اما بهترین این روشها تأثیر محدودی داشته است. یک تیم تحقیقاتی متشکل از محققان دانشگاه UCLA که مشغول تحقیق دربارهی تأثیر استرس و فشار روانی بر روی عملکرد رودهها بودند، بهصورت تصادفی به ترکیبی شیمیائی دست یافتند که میتوانست از طریق مسدود کردن هورمونهای مربوط به ریزش مو، باعث رشد آن شود. این تحقیق در یک مقالهای بهصورت آنلاین در مجلهی PLOS ONE چاپ گردیده است. یافتههای پزشکی نشان میدهد که درمان کوتاه مدت با این ترکیب شیمیائی، رشد دوباره زیادی در موی موشهایی شد که از لحاظ ژنتیکی جهش یافته بودند. این تحقیق راه تازهای را برای درمان ریزش مو در انسانها از طریق تعدیل کردن دریافت کنندههای هورمونهای استرس به خصوص ریزش مویی که به خاطر پیری یا استرس شدید بود، بهوجود آورد. در این تحقیق، محققان از موشهایی استفاده کردند که از لحاظ ژنتیکی جهش یافته بودند تا هورمونهای استرسی بیشتری که Coroticotrophin-releasing fuefor نام داشت تولید کنند. در این مرحله، این موشها موهای پشت خود را از دست دادند که به شکل واضح از همتایان غیر جهش یافتی خود قابل تمیز و تشخیص بودند. محققان موسسه salk یک ترکیب شیمیائی با نام astressin-B تولید کردند که قادر به مسدود کردن کارکرد CRF بود. دکتر Stenzel- poore توانست از طریق دستکاری ژنتیکی موش، یک مدل و الگوی حیوانی از استرس حاد و شدید تولید کند که باعث تولید زیاد CRF میشد. محققان UCLA و VA، این مادهی اکتشافی را به موش طاس، تزریق کردند تا بتوانند از این طریق، قدرت مسدود کنندهی این ترکیب را بر روی کارکرد مجرای روده، مشاهده کنند. در ابتدا تزریق یکبار این ماده، اثری نداشت، بنابراین محققان برای 5 روز متوالی این ماده را به بدن موش تزریق نمودند تا شانس بهتری در مسدود کردن دریافت کنندههای CRF داشته باشد. محققان اثر بازدارندهی این مادهی رژیمی را بر روی سلولهای پاسخدهنده به استرس در رودهی موش اندازهگیری کردند و موش را دوباره به قفس در کنار همتایان مودار خود بازگرداندند. بعد از 3 ماه، محققان برای تحقیق دوبارهی این موشها، به آنها مراجعه کردند ولی نتوانستند آنان را از همتایان مودار خود تشخیص دهند. آنها توانسته بودند بر روی پشت خود موی تازه تولید نمایند. بر طبق گفته دکتر Mulugeda، تجزیه و تحلیل تعداد موشهایی که رشد دوبارهی مو داشتند نشان داد که astressin-B عامل رشد قابل ملاحظهی مو در این موشها بوده است. مطالعات بعدی این مطلب را تأیید میکرد. از نکات جالب توجه، درمان کوتاه مدت با این ماده بود، تنها یک تزریق کم برای 5 روز متوالی باعث حفظ موها به مدت 4 ماه میشد. با توجه به طول عمر موش که 2 سال میباشد، این 4 ماه، مدت طولانی به حساب میآید. تاکنون اثر این ماده، تنها درموشها دیده شده است، اما از نظر محققان که موشهای طاس را تنها با Minoxidil درمان کردند که نتیجهی آن رشد کم مو در آنان بود، همانند تأثیر آن در انسانها، تأثیر بلند مدت این ماده در انسان هنوز مشاهده نشده است. این مطلب نشان میدهد که مادهی asteressin-B میتوانست در انسانها نیز مورد استفاده قرار گیرد. در واقع، این مطلب شناخته شده است که هورمونهای استرس CRF، دریافتکنندههای آن و مولکولهای پپتید که متعادل کنندهی این دریافت کنندههای استرس میباشند در پوست انسان وجود دارند. این تحقیق یک شاخهی تازه و جدیدی از تحقیق انجام شده توسط موسسه ملی سلامتی میباشد. UCLA و موسسه Salk، این مادهی را بر روی یک بیمار برای رشد مو در او، استفاده کردند. www.bface.ir شماره تماس: 33363223– 031 و 33363433 - 031 آدرس: اصفهان - میدان جمهوری ابتدای خیابان خرم مجتمع ستاره طبقه 6 واحد 602 ایمیل: info@bface.ir ,support@bface.ir